भुतबंगल्याचा कहर | भयकथा | भाग ३

साहिलने निताला त्या घरा बद्दल पुढे सांगायला सांगितले. ती पुढे बोलू लागली,"काही वर्षांपूर्वी तिथे एक म्हातारी राहत होती एकटीच, तिची मुलं तिला सोडून बाहेर गावी राहत होते. ती मुलं वाईट होती असं नाही पण ही म्हातारी अमावस्या पौर्णिमेला रात्रीची काही तरी काळा जादू करायची ती गोष्ट तिच्या मुलांना कळली होती त्यांनी तिला थांबवायचा प्रयत्न केला पण ती काही कोणाचं ऐकत नव्हती. तिला ती विद्या करून पुन्हा बऱ्याच वर्षांनी लहान व्हायचे होते अमर व्हायचे होते. तिचे हे वेड काही कमी होत नव्हते. त्यात तिला तिची विद्या पूर्ण करायची म्हणून लहान मुलांचा बळी द्यायचा होता. ही गोष्ट जेव्हा तिच्या मुलांना कळली तेव्हा ते त्यांच्या मुलांना घेऊन बऱ्याच लांब निघून गेले. तिला इथेच एकटीला ठेवून. अगदी तिचा मृत्यू झाला तरी ते कोणी आले नाहीत. तिचा मृत्यू देह अजून हि आतच आहे त्याला अंत्यसंस्कार देखील नाही मिळाला.
अजुन पर्यंत बाहेरचं कोणी आत जाण्याची हिम्मत नाही केली. एकदा असाच एक लहान मुलगा तिथून जात असताना त्याला अनिकेत सारखच आत ओढून घेतलं तो कधीच बाहेर आला नाही. दुसऱ्या वेळेस ही असच घडल. त्यांच्या घरच्यांनी खूप प्रयत्न केले पण त्यांना परत घेऊन येणं काही शक्य झालं नाही. म्हणून सगळ्यांनी मिळून ते घर पाडायचं ठरवलं. पण तेव्हा देखील तिथे अनर्थच घडला ते घर तोडायला आलेल्या गाड्याच उलट्या झाल्या. म्हणून सगळ्यांच्या संमतीने एका गुरुजींना बोलावून ते घर तात्पुरती मंतरून बंद करण्यात आले. त्या दिवसापासून काही विचित्र घडले नव्हते ते आज घडले."